क) सकयल दिल्ल्या कवितेच्या वळींनी रित्यो सुवाती कवितेंतल्या फावो त्या उतरांनी भरात.
अ) तुका ………… आमची सगळ्यांची.
आ) हें सगळें जे सोबीत सुंदर, ही तुजीच …………. रे.
इ) नावां ………. तुजीं जायतीं आसलीं तरी, तुवें सगळ्यांक ………….. रे.
जापः– अ) चिंता आ) माया इ) रूपां, सांबाळ्ळा
ख) सकयल दिल्ल्या दरेका प्रश्नाची जाप ८ ते १० उतरांनी बरयात.
अ) देवाची माया आमकां कशें तरेन पळोवपाक मेळटा ?
जाप . देवान ही सोबीत,सुश्ट रचल्या. तातूंत वेगळे वेगळे प्राणी, झाडां, फुलां–फळां, जीव-जतूं हाची भर घालून सुंदर सवंसार आमकां भेट म्हणू दिल्या.
आ) कवी विजयानंद देवालागीं कितें मागता ?
जाप. कवी विजयानंद गायतोंडे देवाच्या पांयांलागीं रावपाचें मागणें करता.
ग) सकयल दिल्ल्या दरेका प्रश्नाची जाप १५ ते २० उतरांनी बरयात.
अ) देवाक सगळेजाण खंयच्या रूपांत उलो मारतात?
जाप. देवा म्हज्या देवा… ह्या कवितेंत कवी आमकां सागूंक सोदता की देव वेगवेगळे नासून तो एकूच आसा. ताका राम, जेजू, अल्लाह अश्या साबार नावांनी आमी वळखतात. तो सगळ्यांचेर मोग करता आनी आदार दिता.
आ) देवा, म्हज्या देवा… हे कवितेंत सासाय खंय खंय पळोवपाक मेळटा ?
जाप. देवान ही धर्तरी निर्माण केली. संवसारांत जे कितें दिश्टी पडटा तें सगळेंच देवाचें. सोबीत सकाळ, सुकण्यांचो आवाज, शितळ वारो, फुलापांनाचो सुवात ह्या सगळ्यांत भरभरुन देवाची साकार पळोवपाक मेळटा.