भाशाज्ञान
१) आंग खेळप – आंग घोळप
२) सूर्या पडप – तिनसांज जावप
प्रस्न – १ सकयल दिल्ल्या प्रस्नांच्यो जापो एका – एका वाक्यांत बरयातः
अ.बरोवपी इश्टावांगडा मडगांवा कित्याक गेल्लो ?
जापः जानेवारीची १६ तारीक आशिल्ल्यान मडगांवच्या लोहिया मैदानार “अस्मिताय दीस” मनोवचेपासत एक व्हडली जमात भरपाची आसली : ते जमातीक हाजीर रावपाक लेखक आनी ताचो इश्ट वताले.
आ) नागवें – वेर्णे पावतकच बरोवप्यान कसली अजापाची गजाल पळयली ?
जापः नागवें – वेर्णे शिमेर पावतकच ताणीं काळंगा विकप्यांचे बतीस मांड आसात ही अजापाची गजाल पळयली.
इ)बरोवप्याक कसले तरेचें शिंपप करपांत र्मोज आसतली ?
जापः दोनीय वटांनी दोग जाण उबे रावन गुडयाची दोरी ओडून धरून उदक शेंवटून मारपांत बरीण र्मोज आसली.
ई) शेतांत काम करपी मनशाचे खुशालकायेक केन्न शीम – मेर उरना ?
जापः जेन्न वावराचें फळ मेळटा आनी जिबेर पडटा केन्न शेतकाराचे खुशालकायेक शीम – मेर उरना.
उ) शेतांत वावर केल्ल्यान आमचे भलायकेक कसो फायदो जाता ?
जाप: शेतांत वावर केल्ल्यान आमचे भलायकेक फावो ती कसरत वा व्यायाम मेळून आमची भलायकी बरी उरता.
प्रस्न २) सकयल दिल्ल्या दर एका प्रस्नांच्यो जापो पाचं – स वाक्यांनी बरयातः
अ)बरोवप्यान आपल्या भुरगेपणांतल्यो कसल्यो यादी सांगल्यात ?
जापः एका वेळार साशटीची ,उतोडडेंची,कोलवेंची ,माजोडडेंची जावं बार्देशची आसलीं पूण आतां आस्ते – आस्ते करून लोकांनी असल्या वस्तूचेर सारकी विसर घाल्या असलो वावर करून लोक आमचे जमनींतली गिरेस्तकाय उत्पन्न करपालो. आनी तेच बरोबर कुडीक फावो ती कसरत वा व्यायाम मेळून आमची भलायकी बरी उरताली . पुण हालिसराक ही गजाल एक इतिहास जावन गेल्या आनी हयो सगल्यो काय बप्यो वस्तू आमी सोडून दिल्यात. अशें बरोवप्यान म्हणला.
आ) शेतांत वाडत वचपी भाजयेरोप्यांचें वर्णन बरोवप्यान कशें केलां ?
जापः बरोवपी सांगता :शेतांत आमी आनीक दुसरो कितलोसोच लोक भाजीपालो आनी तरकारी रोयताले . आमी चडशें रोंपे लायताली. रोंपे म्हणल्यार निरवल्यो – तांच्या सांगता वांयगीं, पियावां – पात (कांदे) , ताबंडी ,धवी भीजी बी . हे काम करतना खेरीत उमेद आसताली. आनी हें शिंपतना तर वरती धादोसकाय भोगताली. हे भायर शेतांत वाल लायतालीं . कोण चवळयो, अळसांदे , चिरंगे आनी उडिदूय रोयतालीं . आमचेवटेन काळंगां तितलीं रोयनासलीं . कित्याक काळंगा वाडून व्हड जातकच तीं चोरून व्हरताले , अशें म्हणून बरोवप्यान भाजयेरोप्यांचें वर्णन केला.
इ) वारयांतल्या वायंग्याविशी बरोंवप्यान कितें सांगलो ?
जापः वारयांतली वांयगीं सदांच वेगळी ! तांची मागीर शाक करी . रोस घालून रांद वो बोरीक कापां करून , तांतें लावन कायलीर भाज , रूच वेगळीच . अजूनप – सून हो सगलो उगडास जातकच तोंडाक उदक सुटटा , अशें लेखक म्हणटा.
ई) बरोवपी भूक लागतकच कितें – कितें करून खातालो ?
जापः एका दिसा तीं कठांगं उकडटालीं . तातूंत एक ताबडें कणंग दिसल्यार ताका सगल्यांत पयली भुरगीं झोंपय मारतालीं . दुसप्या दिसा तसलीच कठांगां उकडून तीं सोलून तातूंत चून आनी गोड घालून दुसरो जिनस करताली . पयलीं त्याच कणगांच्यो शिरवळयो काडून दवरलेल्यो आसत जाल्यार तेलांत त्यो घालून भाजतालीं. आनी रूचीन कुरूकुरू करून खातालीं . आनीक दुसप्या खंयच्याय दिसा तश्योच चवळ्यो उकडून दवरिल्ल्यो आसल्यार तातूंत सोय – गोड घालून बप्योच रगडटाली .
उ) जमनीकडलें आमचें नातें कित्याखातीर तुटलां जांवये अशें बरोवप्याक दिसता ?
जापः आमी सगलें सोडून दिलां. हाचें मुखेल कारण कितें तें बरोवप्यक समजना . घडये आमचेकडेन पयसो जालो. व्हय ? आमी आळशी जाल्यात देखून व्हय ? वावराचें मोल आमी साप विसरल्यात व्हड पिशेपण करतात. दुडवांनी आमी रोयताले ती सगली पिकावळ आमकां बाजारांत मेळटा हातूंत दुबाव ना. पूण त्या वस्तूंत आनी आमी रोयतालीं त्या वस्तूंमदें मोटो फरव आसा. आयज सगट नवीं – नवीं सारीं आनी रसायंना घालून पीक काडटात आनी हे तरेन वाडयल्ल्यो वस्तू भलायकेक खूब वायट पडटात . देखून जमतीकडलें आमचें नातें तुटलां जावये अशें बरोवप्याक दिसता.
ऊ) नवीं सारीं आनी रसायनां घालून काडिल्ल्या पिकांचो परिणाम कितें जाता अशें बरोवप्यान सांगलां ?
जापः आमचें वारवें आमी लायतालीं तेन्ऩ आमचें सारें कसले? गोरवांचे शेण , दुकराच्या आनी कोंबयाच्या सैमीक विधींतल्यान मेळपी सारें . आमच्या असल्या साप्याचो आदाव मोटया – मोटया देसांक आपली रसायनां वापरून काडिल्लें वरवगोटयाचें पीक आमकां धाडटा आनी आमी सैमीक सारें घालून आनी कश्ट करून काडलेंले पीक आपूण व्हरतात . रसायंना घाल्लया पिकांचो भलायकेचेर वायट परिणाम जाता हें विकसीत देशांक समजलां . म्हणटकच तुमी मरात आनी आमी सुखान जियेंतात असो ताचो अर्थ.
भाशाभ्यास
क) सकयल दिल्लया वाक्यांचे काळ वळखून बरयातः–
अ)म्हाका म्हज्या भुरगेटणांतली याद जाता.
जापः जाता – वर्तमान काळ.
आ) शेताफुडें उदकाचो गायरो आसलो .
जापः आसलो – भूत काळ
इ) वावरान आमकां सगळी कसरत मेळटली.
जापः मेळटली – भूत काळ
ई) आमच्या गोंयकारांनी हो वावर सोडून दिला .
जापः दिला – वर्तमान काळ